پارچه پشمی و انواع آن

لینن نوعی از پارچه است که از موی حیوانات مختلف تهیه شده است. درحالیکه اغلب افراد پشم را فقط مربوط به گوسفند می دانند، انواع مختلف از پشم سایر حیوانات مختلف به غیر از گوسفند نیز در دسترس است.

برای تولید پشم، تولیدکنندگان پشم حیوانات را چیده و آن را به صورت نخ تبدیل می کنند و سپس به شکل منسوجات تبدیل می شوند. پشم به داشتن دوام بالا معروف است و عایق گرما است؛ وابسته به نوع حیوانی که از آن برای تولید پشم مورد استفاده قرار گرفته، پارچه حاصل نیز دارای همان خاصیت عایق گرمای طبیعی است که حیوانات را در طول زمستان گرم نگه می دارد.

طی قرن ها، پشم و پنبه با یکدیگر در کسب رتبه اول دنیا رقابت داشته اند. امروزه، هر یک از آنها دارای موقعیت خاص خود هستند. درحالیکه پنبه کاملاً دارای سلولز گیاهی است، پشم 97 درصد پروتئین و 3 درصد چربی دارد که آن را برای کاربردهایی متفاوت از پنبه مناسب می کند.

پس از آنکه به صورت پارچه بافته شد، پشم دارای موج هایی خاصی به نام "کریمپ" است. این کریمپ ها منجر به خاصیت عایق گرما بودن پشم می شوند، که به این دلیل وجود دارد که پشم ضخیم به طو طبیعی هوا را مسدود می کند. برخی از انواع پشم دارای کریمپ بیشتری نسبت به سایرین هستند و هر چه تعداد کریمپ بیشتر شود خاصت عایق گرما بودن افزایش می یابد.

در مقایسه با پنبه و دیگر متریال های گیاهی، پشم به شدت ضد-اشتعال است. شعله ور نمی شود و در عوض وقتی در برابر حرارت قرار می گیرد پودر می شود. درنتیجه، این نوع از منسوجات در تهیه کالاهایی که باید خاصیت ضداشتعال داشته باشند توصیه می شود.

قبل از اهلی کردن، گوسفندان به جای پشم موی بیشتری داشتند. موی آنها، درنتیجه، به عنوان ماده ای برای تهیه منسوجات مناسب نبود. پس از اهلی شدن حدود 11000 سال پیش، با نژادهای خاصی ترکیب شدند و به تدریج پشم بیشتری تولید کردند.

شواهد اولیه مربوط به لباس های تهیه شده از پشم به حدود 4000 سال پیش از میلاد مسیح برمی گردد، اما این امکان وجود دارد که سابقه استفاده انسان ها از لباس های پشمی مربوط به 8000 سال پیش باشد. درحالیکه به نظر می رسد گوسفندان پشمی در حدود 4000 سال پیش از میلاد مسیح به اروپا وارد شدند، اما شواهد موثق تر نشان می دهند که این رویداد مربوط به 1500 سال پیش از میلاد مسیح است.

در کنار لینن چرم، پشم در امپراطوری روم بسیار مهم بود و این پارچه حتی در دوران قرون وسطی نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد. در حدود 1200 سال پس از میلاد مسیح، تولید پشم بخش بزرگی از اقتصاد ایتالیا شد.

Medici یکی از خانواده های معروف در ایتالیا، کل ثروت خود را از تولید پشم بدست آورد. با آغاز رنوسانس، تولید پشم به بقیه نقاط اروپا نیز راه یافت اما پس از دوره استعمارگری اروپا گوسفندان پشمی را به سایر قاره ها صادر کرد.

پس از آنکه انگلیس گوسفند را به استرالیا وارد کرد، مسیر پشم دنیا به شدت تغییر کرد. با داشتتن چراگاههای عظیم، تعداد گوسفندان استرالیا طی چند دهه بشدت افزایش یافت و باعث شد استرالیا و نیوزیلند از تولیدکنندگان اصلی پشم محسوب شوند.

با اختراع الیاف مصنوعی، تقاضای جهانی برای پشم به شدت کاهش یافت. با این حال، ابداعات در حوزه تولید پشم متوقف نشد. پشم سوپر یکی از انواع پشم است که در ماشین لباسشویی قابل شستشو است و امکان خشک کردن آن با خشک کن وجود دارد. یک شرکت ژاپنی در سال 2007 یک نوع کت و شلوار پشمی تولید کرد که می توان آن را زیر دوش شست و در کمتر از چند ساعت خشک کرد.

مراحل ساخت لینن:

تولید پشم با مرحله پشم چینی حیوانات شروع می شود. برخی از حیوانات هر سال یکبار پشم تولید می کنند و برخی دیگر چندین مرتبه در سال پشم تولید می کنند.

سپس، پشم های چیده شده تمیز می شوند و به صورت بغچه هایی در می آیند. روش های مختلفی برای جداسازی لانولین چرب در پشم خام وجود دارد، اما اغلب تولیدکنندگان بزرگ از مواد شیمیایی بدین منظور استفاده می کنند.

پس از آنکه الیاف پشم تمیز و مرتب شدند، حلاجی می شوند، فرآیندی است که طی آن پشم به الیاف بلندی تبدیل می شوند. این رشته های حلاجی شده به نخ تبدیل می شوند و پس از شستشوی پایانی، این نخ تبدیل به لباس و دیگر منسوجات پشمی می شود.

درنهایت، محصول نهایی ممکن است تحت فرآنیدهای مختلفی قرار بگیرد. مثلاً مرحله فولینگ، فرو بردن پشم در آب برای تهیه الیاف به هم پیوسته است و کربینگ یک فرآیند پایدار کردن الیاف است. درنهایت، تولید کنندگان پشم ممکن است این محصول را به منظور لینن رفتن تحت فرآیند خاص قرار دهند و در برخی موارد محصول نهایی را رنگ می شود.

مراحل لینن پشمی:

طی سالیان، انسان ها صدها راه برای استفاده از پشم یافته اند. درحالیکه پشم اساساً دارای کاربردهای مصرفی است، این ماده بدلیل دوام بالا و ضد حریق بودن دارای کاربردهای صنعتی می باشد.

درحالیکه پشم های دارای کیفییت بالا ممکن است برای تهیه لباس هایی که به طور مستقیم با پوست در ارتباط هستند به کار رود، اغلب برای تهیه لباس های خارجی و لباس هایی که در ارتباط مستقیم با پوست نیستند به کار می رود. برای مثال، بیشتر لباس های رسمی از پارچه پشمی تهیه شده اند و این پارچه برای تهیه پلیور، کلاه، دستکش و سایر اکسسوری ها و لباس ها کاربرد دارد.

کشورهای تولیدکننده پشم:

براساس گزارش World Atlas، استرالیا 25 درصد از پشم دنیا را تولید می کند، درواقع بزرگترین تولیدکننده پشم در دنیا است. چین، که دارای یکی از بزرگترین بازارهای منسوجات است، 18 درصد کل پشم دنیا را تولید می کند. آمریکا با تولید 17 درصد در رتبه سوم قرار دارد و پس از آن نیوزیلند با تولید 11 درصد از پشم دنیا در رتبه 4 جهان قرار می گیرد.

قیمت پارچه پشمی:

سازمان Australian Wool Innovation Limited در استرالیا قیمت پشم به ازای هر کیلوگرم را به صورت هفتگی اعلام می کند. می توان از این گزارش برای محاسبه قیمت کنونی پشم استرالیایی استفاده کرد. در حال حاضر، پشم خالص استرالیایی دارای قیمت 19.6 دلار به ازای هر کیلوگرم است.

پشم دارای قیمتی به مراتب بالاتر از پنبه است، که رقیب اصلی آن محسوب می شود. همچنین از بیشتر الیاف های مصنوعی جایگزین خود نیز گرانتر است. پشم همچنین دارای مزایای خاصی است که در نمونه های مصنوعی یافت نمی شود.

انواع مختلف پارچه پشمی:

پشم دارای انواع مختلفی است و همه آنها از گوسفند تهیه نمی شوند:

• پشم مارینو:

پشم مارینو یکی از رایج ترین انواع پشم است. بخش بزرگی از گوسفندان مارینو از نژاد استرالیایی هستند و پشم گوسفند مارینو را می توان برای تهیه انواع مختلف لباس و صنعت به کار برد.

این نوع از پشم دارای قطر کمتر از 20 میکرون است که آن را تبدیل به یکی از نرمترین نوع پشم کرده است. درحالیکه گوسفند مارینو در اصل بومی اسپانیا بوده است، به ندرت تولید پشم در اروپا اتفاق می افتد. از آنجائیکه پشم مارینو تا حدودی چرب است لازم است لانولین از سطح آن برداشته شود قبل از آن که از آن برای تهیه نخ استفاده شود.

• پشم کشمیری:

کشمیری یکی از گرانترین و لاکچری ترین نوع پشم است. این نام از منطقه کشمیر هند برگرفته شده است، که منطقه ای است که بزهای کشمیری در آنجا پرورش داده می شوند.

قطر مو در این نوع پشم کمتر از 18 میکرون است، کشمیری دارای نرمی به اندازه مارینو است. قیمت بالای پشم کشمیری، به این دلیل است که بزها حدود 150 گرم پشم در سال تولید می کنند، به همین دلیل تقاضا برای آن بالا است و از مطلوبیت بالایی برخوردار است.

• پشم موهر:

پشم موهر از بز آنقوره تهیه می شود، که دارای پشم ضخیم و مجعد است. درحالیکه امکان چیدن این نوع از پشم بدون آسیب به حیوان وجود دارد، اما صنعت موهر به برخورد غیراخلاقی با این حیوان بدنام هستند.

این نوع از پشم به دلیل مجعد بودن منجر به تولید منسوجات دارای کریمپ بالا می شود. در طول سال های بین 1970 تا 1980، موهر رایج شد و شهرنشین های خوش پوش از پلیورهای موهر و کفپوش های موهر استفاده می کردند، تا اینکه جنبش فعالان حقوق حیوانات شکل گرفت.

• پشم آلپاکا:

مردم آمریکای جنوبی هزاران سال آلپاکا را بخاطر پشم پرورش می دادند. آلپاکاهای جوان می توانند موهایی به اندازه 15 میکرون تولید کنند، اما زبری و سختی آن با افزایش سن آلپاکا افزایش می یابد، به همین دلیل موی آپاکاهای پیر قابل استفاده نیست.

چند نوع نژاد آلپاکا برای تولید پشم وجود دارد و آلپاکای سوری (Suri alpaca) یکی از بهترین انواع این الیاف طبیعی است. درحالیکه برخی از تولیدکنندگان از پشم خالص آلپاکا برای تولید لباس استفاده می کنند، بیشتر تولیدکنندگان این نوع از پشم را با انواع ارزانتر ترکیب می کنند تا بدون هزینه بالا از مزیت لَخت بودن این الیاف بهره ببرند.

• پشم شتر:

در اوایل قرن 20، استفاده از موی شتر رایج شد. پشم شتر عایق خوبی است، اما دوام کمتری از دیگر انواع پشم دارد. از آنجائیکه موی شتر تا حدودی سخت است، برای تهیه لباس هایی که با پوست در تماس است مناسب نیست.

• پشم خالص:

به این نوع از پشم، پشم بره نیز گفته می شود، پشم خالص اولین پشم چینی بره است.

• پشم آنقوره:

پشم آنقوره از نوع خاصی از خرگوش که دارای موی بسیار نرمی است تهیه می شود. این نوع از پشم بسیار گران است و این نوع از خرگوش ها اغلب در محیط مناسبی نگهداری نمی شوند.

• پشم وایکونا:

وایکونا در گروه آلپاکاها قرار می گیرد که بومی پرو می باشد. پشم وایکونا گرانترین پشم موجود است، که ناشی از حفاظت دولت پرو از این گونه در حال انقراض است.

• پشم لاما:

پشم لاما به طور کلی بسیار زبر است و نمی توان آن را در تماس مستقیم پوست قرار داد، اما برای تهیه لباس ها خارجی مناسب است. پرورش آن به ندرت دیده می شود.

• پشم کوییوییوت (گاو عنبر):

این نوع از پشم مربوط به نوع خاصی گاو بومی آلاسکا است. درحالیکه الیاف تهیه شده از این حیوان بسیار زبر است، 8 برابر بیشتر از پشم گوسفند خاصیت عایق گرمایی دارد، که آن را برای تهیه دستکش، کلاه و سایر لباس های زمستانی مناسب می کند.

اثرات زیست محیطی پارچه پشمی بر محیط زیست:

به این دلیل که پشم در گروه الیاف طبیعی قرار دارد، تأثیری بر محیط زیست ندارد. از آنجائیکه حیوانات تولیدکننده پشم می توانند آزادانه زندگی کنند و در برابر رفتار نامناسب قرار نمی گیرند، می توان پشم را به صورت پایداری تولید کرد.

با اینکه تولید پشم می تواند پایدار باشد، اما این بدان معنا نیست که تولید پشم همواره پایدار خواهد ماند. درحقیقت، بخش بزرگی از تولید پشم به صورت غیراخلاقی یا مضر برای محیط زیست و یا هر دو تولید می شود. برای دریافت حداکثر سود، اغلب تولیدکنندگان پشم اثری که صنعت تولید پشم می تواند بر محیط زیست داشته باشد را نادیده می گیرند، به همین دلیل یک فرآیند پایداری که بشر هزاران سال دنبال می کرده برای حیوانات و انسان ها مضر شده است.

برای مثال، سازمان مدافع حقوق حیوانات به نام PETA، گزارشات وحشتناکی در مورد صنعت پشم منتشر کرد. از آنجائیکه  PETA یک سازمان آزاد است، ممکن است گزارش آنها دارای ابهاماتی باشد. برای مثال، لیننخص نیست که آیا فرآیندهای روده ای گوسفندان برای محیط زیست بد است یا خیر؟

درست است که پرورش گوسفند منجر به آسیب و فرسایش خاک می شود. فضولات این حیوان می تواند آلودگی های آبی را به همراه داشته باشد، همچنین مواد شیمیایی که برای شستشوی گوسفندان استفاده می شود، که برای از بین بردن انگل ها استفاده می شود، اغلب وارد محیط زیست می شوند.

همچنین پرورش دهندگان گوسفند حیواناتی که تهدیدی برای گوسفند تلقی می شوند مثل گرگ و کانگورا را می کشند. تولید پشم حتی می تواند برای خود حیوان نیز آزاردهنده باشد، برای مثال، از زمان ایجاد سازمان هایی مثل PETA به بررسی وضعیت بزهای آنقوره پرداخته شد و حقایقی در مورد وضعیت نامناسب نگهداری انها فاش شد.

لینن پشمی : 

شهر پارچه لینن پشمی را به شما ارائه می کند. شما می تواند لینن را هم اکنون با راحت ترین فرآیند انجام دهید و کالای خود را درب منزل تحویل بگیرید

خرید پارچه پشمی : 

شهر پارچه انواع پارچه پشمی را به شما ارائه می کند. شما می تواند خرید اینترنتی پارچه را هم اکنون با راحت ترین فرآیند انجام دهید و کالای خود را درب منزل تحویل بگیرید